kultura sjećanja

| culture of remembrance |

kultura sjećanja

| culture of remembrance |

PODACI:

Neobilježeno mjesto stradanja:
Prijedor, Logor Omarska

Mjesto/lokacija: Opština Prijedor, rudnik željezne rude “Omarska” u blizini sela Omarska

Entitet: Republika Srpska

Etnička grupa: Pretežno Bošnjaci/Bošnjakinje

Žrtve su sa područja:

Prijedor


Poznate komemoracije:

6.8. Dan zatvaranja logora



Druge informacije:

Oko mjesec dana nakon što su srpske snage preuzele kontrolu u Prijedoru krajem aprila 1992, na teritoriji ove opštine Krizni štab opštine uspostavio je tri logora: Omarska, Keraterm i Trnopolje.

Logor Omarska je bio smješten u okviru kompleksa rudnika željeza Omarska, dvadesetak kilometara udaljenog od grada Prijedora, nedaleko od sela Omarska. Postojao je od kraja maja do avgusta 1992. Za to kratko vrijeme je u njemu bilo zatočeno preko 3000 ljudi ukupno, većinom stanovnika opštine Prijedor nesrpske nacionalnosti, pretežno ljudi bošnjačke nacionalnosti i manji broj Hrvata, uključujući i nekoliko ljudi srpske nacionalnosti. Među njima se našao i jedan broj maloljetnih lica i lica starijih od 60 godina.

Logor je ozloglašen zbog strahovite torture zatočenih. Prebijanja, silovanja, izgladnjivanja, prisiljavanja zatočenika da muče i siluju druge zatvorenike i druga iživljavanja bila su dio svakodnevnice. Egzekucije u samom logoru nisu bile pravilo, ali je preko stotinu ljudi tu ubijeno. Nekoliko stotina ljudi umrlo je od posljedica pretrpljenog fizičkog nasilja, gušenja, gladi i slično. Jedan dio zatočenih je pogubljen na mjestima kao što su Hrastova glavica i Korićanske stijene. Mnogi zatočeni su se vodili kao nestali, da bi ostaci tek jednog broja njih naknadno bili nađeni u masovnim grobnicama u okolini Prijedora.

Zgrade nekadašnjeg logora su opet u funkciji rudnika željeza koji je sada u vlasništvu multinacionalne kompanije Arcerol Mital. I pored brojnih inicijativa, ovo mjesto stradanja ljudi još uvijek nije adekvatno obilježeno. Zgradama bivšeg logora ne može se prići bez specijalnog odobrenja kompanije Arcerol Mital. Možete da dođete do rampe na kojoj postoji znak da je snimanje zabranjeno i da u daljini vidite nekoliko zgrada rudničkog kompleksa, bez ikakvog nagovještaja šta se tamo dešavalo sredinom 1992. godine.


Izvor podataka: Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju. Presuda, Tužilac protiv Stakića, IT-97-24-T, www.icty.org, Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju. Presuda, Tužilac protiv Kvočke i drugih, IT-98-30/1-A, www.icty.org, Sud Bosne i Hercegovine. Presuda, Predmet tužilaštva Bosne i Hercegovine protiv Babića i drugih, S1 1 K003472 09 KrI (X-KR-08/549), Lokalni saradnici, Rad na terenu

Fotografisano: 05. 04. 2013. / 02. 04. 2014.

Mapa:

Prijedor, Logor Omarska

05. 04. 2013. / 02. 04. 2014.

20130405_NNV_6726 copy 20130405_NNV_6598 copy 20130405_CNA_5858 copy 20140402_NNV_25297 copy20140402_CNA_9602 Spomenici Prijedor Omarska Spomenici Prijedor Omarska

PODACI:

Neobilježeno mjesto stradanja:
Prijedor, Logor Omarska

Mjesto/lokacija: Opština Prijedor, rudnik željezne rude “Omarska” u blizini sela Omarska

Entitet: Republika Srpska

Etnička grupa: Pretežno Bošnjaci/Bošnjakinje

Žrtve su sa područja:

Prijedor


Poznate komemoracije:

6.8. Dan zatvaranja logora



Druge informacije:

Oko mjesec dana nakon što su srpske snage preuzele kontrolu u Prijedoru krajem aprila 1992, na teritoriji ove opštine Krizni štab opštine uspostavio je tri logora: Omarska, Keraterm i Trnopolje.

Logor Omarska je bio smješten u okviru kompleksa rudnika željeza Omarska, dvadesetak kilometara udaljenog od grada Prijedora, nedaleko od sela Omarska. Postojao je od kraja maja do avgusta 1992. Za to kratko vrijeme je u njemu bilo zatočeno preko 3000 ljudi ukupno, većinom stanovnika opštine Prijedor nesrpske nacionalnosti, pretežno ljudi bošnjačke nacionalnosti i manji broj Hrvata, uključujući i nekoliko ljudi srpske nacionalnosti. Među njima se našao i jedan broj maloljetnih lica i lica starijih od 60 godina.

Logor je ozloglašen zbog strahovite torture zatočenih. Prebijanja, silovanja, izgladnjivanja, prisiljavanja zatočenika da muče i siluju druge zatvorenike i druga iživljavanja bila su dio svakodnevnice. Egzekucije u samom logoru nisu bile pravilo, ali je preko stotinu ljudi tu ubijeno. Nekoliko stotina ljudi umrlo je od posljedica pretrpljenog fizičkog nasilja, gušenja, gladi i slično. Jedan dio zatočenih je pogubljen na mjestima kao što su Hrastova glavica i Korićanske stijene. Mnogi zatočeni su se vodili kao nestali, da bi ostaci tek jednog broja njih naknadno bili nađeni u masovnim grobnicama u okolini Prijedora.

Zgrade nekadašnjeg logora su opet u funkciji rudnika željeza koji je sada u vlasništvu multinacionalne kompanije Arcerol Mital. I pored brojnih inicijativa, ovo mjesto stradanja ljudi još uvijek nije adekvatno obilježeno. Zgradama bivšeg logora ne može se prići bez specijalnog odobrenja kompanije Arcerol Mital. Možete da dođete do rampe na kojoj postoji znak da je snimanje zabranjeno i da u daljini vidite nekoliko zgrada rudničkog kompleksa, bez ikakvog nagovještaja šta se tamo dešavalo sredinom 1992. godine.


Izvor podataka: Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju. Presuda, Tužilac protiv Stakića, IT-97-24-T, www.icty.org, Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju. Presuda, Tužilac protiv Kvočke i drugih, IT-98-30/1-A, www.icty.org, Sud Bosne i Hercegovine. Presuda, Predmet tužilaštva Bosne i Hercegovine protiv Babića i drugih, S1 1 K003472 09 KrI (X-KR-08/549), Lokalni saradnici, Rad na terenu

Fotografisano: 05. 04. 2013. / 02. 04. 2014.

Mapa: